از وسوسه ی گندم ری درس بگیرید
ای فتنه گران ! از نُه دی درس بگیرید

هر کس پیِ عمامه ی کوفی نسب افتاد
از قافله ی اهل بصیرت عقب افتاد

دنیا طلبان دیده ی بیدار ندارند
با آینه ی کرب و بلا کار ندارند

اسلام که رنجورِ تبِ خون جگری هاست
مجروحِ شبیخون همین فتنه گری هاست

با رفتنِ تان، زخم به لبخند گرفتیم
از فتنه ی دیروز جمل پند گرفتیم

رفتید ! ولی مردِ جگردار زیاد است
در جبهه ی حق میثم تمار زیاد است

از عشق در این جبهه مکرر بنویسید
از مالک و عمار و ابوذر بنویسید

آری بنویسید سر از فتنه گر افتاد
« با آل علی هر که در افتاد، ور افتاد »

موجیم، پیِ ساحل آرام نباشیم
دل بسته و دلداده ی برجام نباشیم

دل بسته ی این دردِ مسلمانی خویشیم
دلداده ی آن پیرِ خراسانی خویشیم

یا علی