من كلام له علیه السلام قالَهُ وَ هُوَ يَلِي غُسْلَ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ تَجْهِيزَهُ:

بِأبِي أنْتَ وَ أمِّي يا رَسُولَ اللَّهِ لَقَدِ انْقَطَعَ بِمَوْتِكَ ما لَمْ يَنْقَطِعْ

بِمَوْتِ غَيْرِكَ مِنَ النُّبُوَّةِ وَ الْأنْباءِ وَ أخْبارِ السَّماءِ،

خَصَّصْتَ حَتّى صِرْتَ مُسَلِّياً عَمَّنْ سِواكَ،

وَعَمَّمْتَ حَتَّى صَارَ النّاسُ فِيكَ سَواءً.

وَ لَوْلا أنَّكَ أمَرْتَ بِالصَّبْرِ وَ نَهَيْتَ عَنِ الْجَزَعِ لَأنْفَدْنَا عَلَيْكَ ماءَالشُّؤُونِ،

وَ لَكانَ الدّاءُ مُماطِلاً، وَ الْكَمَدُ مُحالِفاً،وَ قَلاًّ لَكَ وَ لَكِنَّهُ ما لا

يُمْلَكُ رَدُّهُ،وَ لايُسْتَطاعُ دَفْعُهُ،

بِأبِي أنْتَ وَ أمِّي،اذْكُرْنا عِنْدَ رَبِّكَ، وَاجْعَلْنَا مِنْ بالِكَ.

سخنى از آن حضرت (ع ) به هنگام غسل دادن و كفن كردن رسول الله فرمود:
پدر و مادرم به فدايت يا رسول الله . با مرگ تو رشته اى گسسته شد كه با مرگ ديگران گسسته نشده بود: رشته نبوّت و اخبار غيبى و آسمانى .
حادثه خاصى بود مرگ تو. به گونه اى كه آنان كه به مصيبت مرگ تو دچار شدند ديگر مصيبتها را از ياد بردند و همگان يكسان در مصيبت مرگ تو عزادار شدند. اگر ما را به شكيبايى فرمان نداده بودى و از گريستن و زارى كردن منع نكرده بودى ، آنقدر مى گريستيم تا سرشكمان را به پايان رسانيم . درد جدايى تو در رفتن درنگ مى كند و رنج و اندوه تو چون يار سوگندخورده اى همواره با ماست . در سوگ تو، هر چه بيقرارى كنيم ، باز هم اندك است ، ولى مرگ چيزى است كه كس را ياراى راندن و توان دفع كردن آن نيست . پدر و مادرم به فدايت ، ما را نزد پروردگارت ياد كن و ما را در ياد خوددار. 

خطبه 226 نهج البلاغه